امـــــروز ، چـرکنـویس ِ یکی از نامـه های قـدیمـــی را
پـــیــدا کـــردم !
کــاغــذش هــــنـوز،
از آواز ِ آن همـه واژه بـی دریغ
سـنـگین بود !
از بـاران ِ آن همـه دریا !
از اشــتیاق ِ آن هــمه اشک
چقـدر ســــــــاده برایـت ترانه مــی خواندم !
چــقــدر لبهـای تو
در رعـایت ِ تبــسم بــی ریا بـودند !
چـقدر جـوانه رؤیا
در باغچه ی بیداریمــان ســبز می شد !
هــنوز هم ســرحال که باشم ،
کــسی را پیدا می کنم
و از آن روزهای بــی برگشــت برایــــش می گویم !
نمی دانی مرور دیدارهـــــای پشتِ ســـــــر چه کیفی دارد !
به خاطر آوردن ِ خوابهای هر دم ِ رؤیا ...
همیـــشه قدمهای تو را
تا حوالی همان شمشادهای سبز ِ سر ِ کوچه می شمردم ،
بعـــد بر مــی گشتم
و به یاد ترانه ی تــــازه ای می افتادم !
حالا، بــعضی از آن ترانه ها ،
دیگر همـــــسن و سال ِ با توبودنند !
مـــی بینی؟ عزیز!
برگِ تـــــــــانخورده ِ آن چرکنویس قدیمی ,
دوباره از شکســـــتن ِ شیشه ی بــــــــغض ِ من تر شد !
مـــی بــــینی ...
یــــــادت همیشه با مـــن است
تـــــا بــــی نهایت ....
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
